ओ जुन ! मेरो धर्तीमा आँखा नडुलाऊ

ओ जुन ! मेरो धर्तीमा आँखा नडुलाऊ !

ओ जुन
आकाशको डिलमा उभिएर
हरेक शुक्लपक्षका रातमा
किन टोलाउँछौ
मेरो धर्तीलाई हेरेर?
किन लोलाउँछन तिम्रा ईष्र्यालु नयनहरु
मेरो पाखा पखेराहरुलाई हेरेर ?
मात्र मेरो अनुमान हो
तिमीले आकासको कालो धर्तीमा टेकेर
मेरो जग्मगाउँदो धर्तीको मोहकतामा लठ्ठिएको देख्दा
यस्तो लाग्छ जुन,
तिम्रो धर्ती यति मुलायम छैन
तिम्रो धर्तीमा सगरमाथा छैन
तिम्रो धर्तीमा पाखा पखेराहरु छैनन्
तिम्रो धर्तीमा नदी नालाहरु छैनन
त्यसैले त
काँडा र चट्टानहरु विछ्याईएको
तिम्रो धर्तीले
रक्ताम्य पारेका तिम्रा
कुर्कुच्चालाई जाति पार्ने मलम मेरो धर्तीमा
सगरमाथाको चीसो पानी सिन्चित भिर र पाखाका माटोहरुमा
पलाएका जडीबुटीहरु देखेर
डाहा गरिरहेकी छौ मेरो धर्तीप्रति ।
यो मात्र मेरो अनुमान हो ।
हो जुन, यो अनुमान मात्र हो
तिम्रो आकाशको धर्तीमा
माया छैन
प्रेम छैन
आत्मियता छैन
सद्भाव छैन
एकता छैन
अनि तिम्रो अस्थिर ग्रहहरुको बस्तिमा
शुन्याताबाट प्रहारहुने
ग्रह र शिशुग्रहहरुको आक्रमणलाई रोक्न सक्ने योद्धाहरु छैनन
त्यसैले
आफ्नो धर्ती, र माटोको लागि
मौलिकता र स्वाभिमानको लागि
ज्यानको बाजी राखेर
देश बचाउन तत्पर नेपालीहरुको साहस र एकताले
आकर्षण गरेको छ
तिमीलाई
हो जुन,
म पनि हेर्थें तिम्रो कालो धर्ती यसरी नै
त्यो एउटा युग थियो
सुन्दर थियौ तिमी
चम्कन्थ्यौ ताराहरुका साथमा
मध्यरातमा
तिम्रो सुन्दरतामा दाँज्न मिल्ने बस्तु थिएन
तिम्रा दिव्यतासँग दाँज्न मिल्ने प्रकाश
तिमी ब्रम्हाण्डकी एक थियौ
तर यो आज हो
यो युग आजको हो
आज मेरो धर्ती
वैंशालु बनेको छ
तिम्रो सिङ्गै आकाशलाई उज्यालो पार्नेशक्ति
मेरो धर्तीका नशाहरुमा बगीरहेका छन््
त्यही शक्तिले चम्काइरहेकोछ मेरो धर्ती
त्यही शक्तिले अझ श्रृंगार्नेछ मेरो धर्ती
अनि
तिमी दोस्रो हुनेछौ सुन्दरतामा
सायद त्यही दोस्रो हुने डरमा
हर सम्भव
आफ्ना नशामा आकर्षण गरिरहेकाछौ
मेरो शक्तिपुञ्जलाई आफ्ना नशामा गाभ्न खोजिरहेका छौ ।
तर
के लान सक्छौ शरीरबाट नशाहरुलाई छुट्याएर?
होस गर ! मेरो धर्तीको नशाको बेग तिम्रो आकर्षण बल भन्दा
सयौं गुणा बढी छ ।
त्यो बेगले तिम्रो धरातल डुबाउन सक्छ
बगाउन सक्छ
ब्रम्हाण्डमा विलाईदिन सक्छ
त्यसैले
खबरदार जुन !
मेरो धर्तीमा आँखा नडुलाउ !